Hoogbegaafdheid is onzin, die kinderen zijn gewoon slim, ze kunnen goed leren en alle ouders willen wel een hoogbegaafd kind. Die kinderen hebben gedragsproblemen en dan wordt als excuus aangevoerd dat ze hoogbegaafd zijn. Ze moeten maar eens normaal doen en gewoon gaan leren op school.

Dit krijg ik met enige regelmaat te horen van mensen die te maken hebben met hoogbegaafde kinderen.

Ik geloof er ook niet in. Hoogbegaafdheid is geen geloof namelijk. Hoogbegaafdheid is een feit, er is voldoende wetenschappelijk onderzoek naar gedaan om inmiddels vast te kunnen stellen dat het bestaat. Ik zou graag met een aantal oordelen willen afrekenen omdat het deze kwetsbare kinderen schaadt.

Natuurlijk leren hoogbegaafde kinderen makkelijk want ze hebben een zeer hoge intelligentie. Dat betekent echter niet dat ze op school hoge scores halen. Ze kunnen namelijk niet allemaal evengoed reproduceren, antwoorden opdreunen. Leren voor hoogbegaafde kinderen is ontdekken, op onderzoek uitgaan, nieuwe feiten boven tafel krijgen, al je gevoel erin kunnen leggen. Leren doe je pas als de context er geschikt voor is. Om als hoogbegaafd kind te kunnen leren moet je vol vooruit kunnen gaan, zonder begrenzingen van de omgeving, begeleiders hebben die je ondersteunen en je op het juiste moment de juiste gereedschappen kunnen aanreiken zodat je verder kunt, vol gas, op ieder gewenst moment.

Als ouder wil je een gelukkig kind die geniet van het leven en zich kan ontwikkelen. Wanneer je als ouder ziet dat je kind niet de mogelijkheid krijgt om zich te ontwikkelen, niet de ontwikkelingsgelijken om zich heen heeft om zelfvertrouwen op te bouwen, dan doet dat pijn. Als je weet dat je kind belemmeringen ervaart in zijn groei, onzeker wordt, zich alleen voelt, zich aanpast ten koste van zichzelf, dan ga je voor je kind op zoek. Je gaat op zoek naar erkenning, steun, oplossingen.

Hoogbegaafdheid heb je niet. Je bent het vanaf je geboorte en blijft het tot je dood. Het gaat niet over.  Daarom mag het nooit worden afgedaan als een losstaand onderdeel van een kind. De hoge intelligentie beïnvloedt alle aspecten van je zijn; je gevoel, je morele ontwikkeling, je creativiteit, je sociale capaciteit, je ideeën van goed en kwaad, je fysieke ontwikkeling, je communicatie, je gender ontwikkeling.

Hoogbegaafdheid is geen gedragsprobleem. Wanneer een kind nog niet de woorden en de levenservaring heeft om zich uit te drukken als een volwassene kan het zich ten einde raad boos en verdrietig uiten. Dat gebeurt bij hoogbegaafde kinderen vaak intenser dan bij andere kinderen.

Hoogbegaafd zijn is geen keuze. Het is onlosmakelijk van jou als persoon. Daarom is het zo ongelooflijk pijnlijk als mensen een oordeel over je hebben en je ontkennen of als probleem bekijken. Je bent gewoon een kind, een hoogbegaafd kind. Een kind dat erbij wil horen, zich wil ontwikkelen, vrienden wil hebben, plezier wil hebben. Een kind dat zich pijnlijk zorgen kan maken over anderen, over wereldproblematiek. Een kind met een sterke focus, met eigen interesses in vaak niet voor de hand liggende vraagstukken. Een kind dat intens kan genieten, maar ook intens verdrietig kan zijn.

Nee, ik geloof niet in hoogbegaafdheid. Nu u ook weet dat het geen geloof is, zet ik er al mijn hoop op dat u deze prachtige kinderen de erkenning gaat geven die ze nodig hebben van u als volwassene.

Pin It on Pinterest

Icons made by Dave Gandy from www.flaticon.com is licensed by CC 3.0 BY