De meest hb-ers hebben veel antennes om signalen uit de omgeving op te pikken. Als gevolg daarvan kom ik in mijn praktijk zowel kinderen als volwassenen tegen die denken dat ze verantwoordelijk zijn voor alles wat er om hen heen gebeurt. Als je van te voren al weet hoe iets gaat aflopen dan ‘moet’ je de omgeving toch waarschuwen en aansturen om een situatie te redden? Als dat vervolgens niet lukt ontstaat er angst en boosheid.
Vraag voor een coaching kan zijn waar je nou beter mee af bent en waar je meer rust voor jezelf haalt.
Controle is voor veel mensen het willen beheersen van de situatie. Je bent verantwoordelijk, moet het zelf in de gaten houden en dat kost veel energie. Controle is voor veel mensen gebaseerd op angst. Het moet gaan zoals jij dat bepaalt zodat niets uit de hand kan lopen. Een hb-er kan zoveel gevaren zien dat controle soms het enige redmiddel lijkt. In een coaching kun je leren om weer een reële kijk op gebeurtenissen te ontwikkelen. Daarnaast is het ook zinvol om te bekijken waar de grenzen van je controle liggen op etisch gebied.
Regie is het kunnen omgaan met datgene wat gebeurt. Je houdt overzicht, maar blijft flexibel. Als regisseur laat je iedereen zijn eigen verantwoordelijkheid houden en geef je ruimte voor mogelijke gebeurtenissen. Je kunt je intelligentie gebruiken om kaders te scheppen voor jezelf en anderen. Regie is ook deels loslaten. Voor veel hb-ers , maar ook voor anderen, heel spannend. Maar ook heel bevrijdend als het eenmaal lukt.
Leuk om eens over na te denken, heb je liever controle of regie?
