Hallo, ik ben Max, ik ben 5 jaar en ik ben de slimste van de klas.

Met deze woorden loopt Max mijn praktijk in. Een stevige knul met leuke kuiltjes in de wangen. Hij kijkt me doordringend en gespannen aan met zijn heldere ogen.

Ik stel me voor aan hem en aan zijn moeder en pak pen en papier. Ik schrijf het direct op Max, dan vergeet ik niet dat jij de slimste bent, ok?  Dat vindt hij fijn en hij gaat op de bank zitten.  Nadat ik hem heb uitgelegd wat we het komende uur gaan doen, gaat Max eerst even de ruimte verkennen. Hij eindigt aan de andere kant bij de spelletjes en luistert op afstand mee naar moeder die een heftig verhaal vertelt.

Max lust namelijk alleen maar sperziebonen. Als moeder iets anders kookt wordt hij zo kwaad dat hij uren achter elkaar huilt, schreeuwt en spullen stuk maakt. Is hij daarna rustig, dan vraagt hij opnieuw om sperziebonen en begint hij opnieuw met huilen.

Moeder geeft in haar verhaal haar onmacht aan, haar goede bedoelingen, maar gelukkig ook haar grenzen. Ze wordt erg moe van de sterke wil van haar zoon.

Dan roept Max vanaf de andere kant van mijn praktijk ineens dat hij degene is die baas is over zijn eigen leven.

Ik vraag Max om er bij te komen zitten omdat ik graag iemand wil zien als ik met hem praat. Hij komt naast me zitten en kijkt me scherp aan. De buurvrouw van mijn oma heeft gezegd dat ik baas ben over mijn eigen leven.

Ik bevestig dat de buurvrouw helemaal gelijk heeft, maar wel vergeten is om iets belangrijks te vertellen. Max is vol aandacht en wil graag weten wat dat dan is.  Ik vertel aan Max dat ouders wettelijk verantwoordelijk zijn voor hun kinderen totdat ze 18 jaar zijn. Tot die tijd nemen ouders de belangrijkste beslissingen voor hun kinderen. Daarbij vertel ik hem ook dat hij wel heel veel geluk heeft dat hij ouders heeft die veel van hem houden en dus ook echt hele goede beslissingen willen nemen voor hem. Daar is Max het mee eens. Ik vraag hem of hij de schijf van 5 kent. Die kent hij niet, maar zijn moeder wel. We leggen hem uit waarom deze schijf bestaat en wat de bedoeling ervan is. Max begrijpt nu waarom zijn moeder wil dat hij verschillende soorten groente eet. Ik werp nog 1 probleem op. Er staan geen snoepjes op. Gelukkig heeft Max een oplossing, hij gaat een schijf van 6 maken, met snoepjes. En hij eet vanaf nu iedere dag uit elke schijf, dus ook een snoepje.

De volgende dag start Max bij mij in een groep voor hoogbegaafde kinderen. Hij gaat daar leren dat hij niet de slimste hoeft te zijn. De druk van slim zijn is voor hem zo groot geworden dat hij deze vertaalt in zeer boos en dominant gedrag. Hij komt binnen met de schijf van 6 in zijn hand. Hij stelt zich aan mijn collega voor. Hoi, ik ben Max.

Deze column is gepubliceerd in Kinderwijz.

Pin It on Pinterest

Icons made by Dave Gandy from www.flaticon.com is licensed by CC 3.0 BY